Chrzciny cz.1

Zaczynam pisać post i już mnie nosi bo cholera tyle niejasności i kłótni...
I nie chodzi mi wcale o imprezę po mszy....
Dlaczego chrzci się dziecko ? Po to by ludzie nie gadali? Po to by rodzina nie gadała? Po to by dziecko mogło na religie chodzić? Wiem że po tym poście wiele z was uzna mnie za jakąś obłąkaną i powiem wam że piszcie sobie co chcecie, ja nie chce chrzcić Alana !!!!
Kłócimy się z Romkiem gdy tylko się temat zaczyna, każde z nas ma własne zdanie, On chce ochrzcić dziecko  żeby rodzina i ludzie nie gadali a ja mam w d**** opinie innych to nie oni będą żyć życiem mojego dziecka to On sam będzie nim żył i to On sam będzie podejmował decyzję jak dorośnie, ja nie mam ani chrztu ani komunii ani bierzmowania i jest mi z tym dobrze i w tej jednej jedynej kwestii mogę podziękować rodzicom że zostawili mi wolną wolę i sama zadecyduję kiedy przyjdzie czas na mnie. W zasadzie mam chrzest ale taki inny, innego wyznania który wzięłam w wieku 16 lat bo czułam że byłam gotowa ale wiem że popełniłam błąd i jak mogła bym tylko cofnąć czas... Nie ochrzcze dziecka tylko dlatego by miało fajne ubranko do chrztu, by później był uroczysty obiad, by na komunie dostało dużo prezentów, a w dniu bierzmowania piło tanie wino w okolicach kościoła... Ja wiem że w poście projektowym pisałam że do kuferka schowamy pamiątki z chrztu bo doskonale wiem że ja jestem w tej kwestii jedna a "ich" jest wielu, i wiem że ciężko będzie mi postawić na swoim, ale będę bronić Alanka przed tym jak tylko będę umiała.
Moim zdaniem osoba biorąca chrzest musi być na to gotowa duchowo, musi czuć tą potrzebę zbliżenia się do boga, musi chcieć po prostu. Bo po co chrzcić skoro za kościołem ma postępować inaczej, jeśli Romek zmieni swoje podejście do kościoła i będzie uczył Alanka tych zasad jakie powinny go po chrzcie obowiązywać to nie będę miała nic przeciwko, ja na pewno go nie nauczę bo nie chodzę do kościoła, zostałam wychowana inaczej i tego się trzymam, wiem że nie postępuje tak jak mnie nauczono ale to tylko chwila buntu bo ja wiem jaka jestem, i wiem że to nie będzie trwać wiecznie potrzebuję tylko czasu, czasu by to wszystko przemyśleć i sie zastanowić co dalej. Też nie będę zmuszać Alanka i uczyć jak postępuje się "u nas" bo ja sama tego nie robię, nie obchodzę świąt nie wierze w mikołaja, nie miałam nigdy choinki, w tym roku mamy zamiar mieć ale zobaczymy jak to będzie, nie obchodziłam nigdy urodzin imienin itp. . Mam tak straszny mętlik w głowie że nie wiem co robić, nie wiem jak się zachować, może... ale nie bo ja tego nie czuje, kościół nie jest dla mnie.