Już w domu.

Od wczoraj jesteśmy już w domu, we trójkę.

Obecnie mam chwile dla siebie dlatego też piszę. 

Co u nas? Hmm... wszystko w jak najlepszym porządku, pomalutku ogarniamy sytuacje a przynajmniej ja. W szpitalu jak to w szpitalu, stres, płacz, ból... i ciągła myśl że już ma się dosyć.

Obecnie jestem wyspana, odrobinę obolała, przeszły straszne myśli choć dziś w nocy jeszcze płakałam ale to przez Romka bo liczyłam na odrobinę więcej wsparcia z jego strony chociaż podczas nocy, a on po "ciężkim dniu" był zmęczony i chciał się wyspać niby budził się za każdym razem żeby pomóc mi ale po 3 minutach zasypiał... i znów radziłam sobie sama, ale jeszcze się przyzwyczai ja dałam rade 3 nocki spać po 30 minut i jeszcze ogarniać dnie to i on da radę. 

Alan przez pierwszy dzień po narodzinach praktycznie cały przespał dlatego i ja miałam chwilę aby odpocząć, przez drugi dzień też spał ale w nocy nie było już tak kolorowo, trzeci totalna masakra cały dzień marudził dopiero w drodze do domu się uspokoił i tak jest aż do teraz, płacze jak boli go brzuszek (to przeze mnie bo nikt mi nie powiedział że nie wolno aż tylu rzeczy jeść) jak jest głodny tylko trochę marudzi ale jak dostanie jeść jest już ok. 

Nie lubi gorąca i ogólnie ciepła, nie lubi przewijania (idzie nam i tak coraz lepiej), nie do końca lubi kangurowanie (może mi się tak wydaje tylko), lubi kąpiele, lubi się rozglądać, lubi wsłuchiwać się w kołysanki, lubi jak go Romek przytula.

Zdążyłam już go przegrzać, źle nałożyć pampersa, karmiłam go i płakałam jednocześnie, płakać razem z nim. 

Karmiłam go piersią ale od dzisiejszej nocy przestałam, dostaje moje mleko ale przez butelkę ponieważ mam bardzo dużo pokarmu i nie był w stanie łapać dobrze sutków co wiąże się z ranami, niesamowitym bólem, i 2 minutowym ssaniem. 

W nocy wstawał tylko 3 razy, 2 razy na jedzenie raz na zmianę pieluszki, ja wstawałam kilkanaście razy więcej by ściągnąć pokarm tak bardzo bolały mnie piersi. (Dobrze że kupiliśmy laktator, choć z początku twierdziłam że nie będzie potrzebny). 

Zauważyłam też że jak jestem zestresowana, zła, czy smutna, nie chce mi lecieć pokarm, dlatego też liczyłam na pomoc Romka który nie dawał rady.

Dobrze że kupiliśmy mu mało małych ubranek na 56cm bo się nie mieści w nie. 

Jest już posiadaczem garnituru, który sprezentowała mu moja babcia a jego prababcia. 

Nie jestem w stanie ogarnąć mojej mamy i sióstr...

Alan ma dopiero kilka dni a one już chciały abyśmy zaraz po wyjściu ze szpitala przyjechali do nich na kilka dni, gdzie nic nie przyszykowane nawet my z Romkiem na 2 oddzielnych łóżkach śpimy, a w dodatku obie siostry chore... 

Co nas czeka w najbliższych dniach ?

Przede wszystkim poznawanie się,

Załatwienia wszystkich spraw w urzędach, lekarzach itp.... 

Jutro Romek organizuje dla kolegów tzw. pępkowe,

Zorganizowanie planu dnia dla mnie i Alana,

Sporządzenie diety dla mnie.  

W kolejnym poście dodam relacje z porodu ...